Blogia
DEPÓSITO

Unha historia

Tomaba a penúltima copa acompañado
por unha soidade que se mofaba del.
Chegara a aquela esquina da barra
sen fixarse en nada do que alí sucedía.
Daquel lugar fixo o seu apousento:
a mirada fundida no vaso
e as mans entretidas cun isqueiro.
Maldita sexa a culpa que o trouxo alí,
a culpa trocada en desesperación,
a puta culpa que o deixou só.
Unha muller,
aquela cara só podía estar provocada
polo desamor dunha muller.
A rabia, o puñazo na barra, o berro
as siluetas que detrás del non deixaban de brincar
a cor das luces, o ruído, moito ruído...
os ollos húmidos, o mecagoendios
a mirada ao teito pedindo explicacións
o pesadelo que era estar alí.
Unha forte e repentina explosión.
Chorou.
Que triste o fume gris do seu tabaco negro
que tristes os ollos negros daquel home gris
o home gris que fumaba negro
os ollos negros tras o fume gris.
Unha historia,
a historia imaxinada pola xente que o miraba.

3 comentarios

caladinha -

Foder, Revelde, xa dicía eu que me resultaba tremenda e intimamente familiar.

revelde -

Oe, que pasa vichesme onte pola noite de marcha, porque case, case que son eu do que falas. Apertas

paleón -

...eu tamén gosto de inventar historias da xente que vexo...